Zeg je ‘Amsterdamse Waterleidingduinen’, dan zeg je damherten. Want in dit natuurgebied leven er duizenden! Grote kans dus dat je herten gaat spotten tijdens een wandeling in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Sterker nog: het is eigenlijk een beetje raar als je geen enkel hert ziet.

Van 1894 tot 1912 werden hier vinken gevangen.

Bij de vinkenbaan stond vaak een vinkenhuisje of vinkershuisje. Vanuit het huisje hadden de jagers een goed zicht op de vinkenbaan en konden ze van een afstand de netten dicht laten klappen.

De vinkenbanen waren bedoeld als sport en om een snack te verzamelen. "Vinken waren de kroketten van die tijd". " ...  Vinkjes moeten met een goed stukje boter in de koekenpan gebraden en geroerd, tot ze flink krakend zijn. Volgens de Haagsche Kookschool worden vinken met spek omwonden en aan een naald gestoken, in de koekenpan gebraden. Braadtijd 15 à 20 minuten. Zij moeten zo croquant gebraden zijn dat het skelet zonder bezwaar kan worden gegeten."

In 1940-1941 zijn er hier door de Duitsers twee ondergrondse museumdepots gebouwd voor de tijdelijke opslag van geroofde kustschatten.

Ook de Waterleidingduinen werden door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog ingericht als onderdeel van de Atlantikwall.

Bij de Rozenberg is een bunkerdorp te vinden. In de oorlog woonden hier Duitse soldaten, die belast waren met de kustbewaking. Opvallend is de bunker met drie schoorstenen, die keukenbunker genoemd wordt, maar in feite een voorraadbunker was.

In 1990 is het Kabouterdorp in de Waterleidingduinen ontstaan. De eerste kabouter werd hier door de boswachter neergezet. Daarna namen bezoekers bij een bezoek een nieuwe kabouter mee. Er ontstond een heus kabouterdorp met meer dan 200 kabouters. Let op, er staan geen bordjes die naar het kabouterdorp wijzen. Een verborgen oase van kabouters (op de 24,7 km route).