Land en Boschzigt is de oudste biologisch-dynamische tuinderij in ons land. Verscholen tussen de bossen op een van de `s Gravelandse landgoederen worden hier sinds 1947 verschillende groenten, fruit en kruiden geteeld.

Voor de plek waar eens de kippen tevreden hun eitjes legden en de haan de nieuwe dag aankondigde, is na veelvuldig bezoek van de vos een andere bestemming gevonden.

We bouwden het om tot een mooie moderne kas, noemen het `De Serre`, en  ontvangen u graag in deze mooie ambiance. Binnen bij de houtkachel, als het buiten te fris is, maar liever nog op het terras, waar u onder de ruisende bamboe kunt genieten van het uitzicht over de velden en het werk op het land zich als vanzelf aan u ontvouwt.

De route voert door een gebied met een rijke historie. In 1861 kocht Jan Pieter Six Jagtlust. Tot 1992 bleef de buitenplaats bezit van deze beroemde Amsterdamse koopmansfamilie. Ook Land en Bosch, Hilverbeek en Gooilust behoorden enige tijd tot het familiebezit.

De vermogende dichter en kunstverzamelaar Jan Six (1618-1700) was vanaf de jaren 1640 vriend en beschermer van Rembrandt. Toen Rembrandt in geldnood verkeerde gaf Six hem een ruime lening die nooit behoefde worden terugbetaald. In het privé huis van de familie Six in Amsterdam hangen nog steeds schilderijen van o.a. Rembrandt en Vermeer.

De route voert over het zogeheten ‘Rondje van Six’, met achtereenvolgens:

- Oude moestuin 

- Buitenplaats Jagtlust. Deze dateert in zijn huidige vorm van rond 1900. Op de heuvel achter het huis staat een rode duiventoren, compleet met middeleeuwse kantelen. Deze folly (sierbouwwerk zonder functie) heeft Jan Pieter Six in 1862 laten bouwen. Aan de voorzijde van het huis staan een theekoepel uit 1824 en een speelhuisje voor kinderen.

- Grot, opgericht  door Jan Pieter Six, als uitzichtpunt

- Stapel zwerfstenen begin 1900 door Willem Six opgericht, Het Hunebed genoemd.

De foto is van Frans Blaauw met een koets met zebra’s. Frans Blaauw verzamelde planten en dieren van over de hele wereld en laat ook de rhododendronvallei aanleggen. Blaauw heeft daarnaast een verzameling dieren zoals gnoes, zebra’s en antilopen. Belangrijke gasten als de keizer van Duitsland komen geregeld op Jagtlust op bezoek.

Het verhaal van Frans Blaauw en Louise Six:

De aanduiding “Bos van Blaauw” doet vermoeden dat Frans Blaauw eigenaar was van buitenplaats Gooilust. Hoewel hij duidelijk zijn stempel heeft gedrukt op deze buitenplaats, was Frans niet de rechtmatige eigenaar van Gooilust. Dat was zijn echtgenote Louise Six. Zij erft in 1895 buitenplaats Gooilust van haar tante Margaretha Cover. Zo kreeg Frans Blaauw buitenplaats Gooilust in zijn schoot geworpen. Louise had zogezegd na haar huwelijk met Frans geen zeggenschap meer over het vermogen dat zij had ingebracht.

Het huwelijk tussen Frans Blaauw en Louise Six was geen gelukkig huwelijk. Frans probeert meerdere malen zijn vrouw met een krankzinnig verklaring onder te stellen. Louise wordt op zeker moment in een inrichting opgesloten terwijl ze eigenlijk gewoon diep ongelukkig was. Met hulp van de huishoudster neemt Louise dan wraak. Met de huishoudster als getuige laat ze bij de notaris optekenen dat na haar dood Jagtlust en zijn bezittingen als gift worden geschonken aan Natuurmonumenten. 

Als Louise overlijdt en het testament wordt voorgelezen is de verrassing bij Frans compleet.

De route voert achtereenvolgens langs:

- het Sterrenbos; vijver waar 8 beukenlanen op uitkomen

- Landhuis Gooilust

- Aha weide, waar ooit gnoes rondliepen

- Rhododendronvallei

Tot de komst van het suikerriet vormde honing een belangrijke bron van inkomsten. De meeste bijenschansen zijn nu verdwenen, maar sommige zijn gebleven of herontdekt, zoals de bijenschans in het Corversbos. 

Op een kaart van Gooiland uit 1843 die is gemaakt zijn rond de tachtig bijenschansen in het Gooi ingetekend, waarvan meer dan dertig binnen de gemeente- grenzen van Hilversum liggen.

Deze boerderij hoort bij de buitenplaats Hilverbeek en stond er al in de 17e eeuw. Toen werd de 'woeste grond' bij 's-Graveland ontgonnen en het zand afgegraven voor de stadsuitbreiding van Amsterdam. Voor de boerderij staat midden in het weiland een imposante monumentale eik.

De slangenmuur bij Hilverbeek dateert van circa 1730.

Een slangenmuur is een fruitmuur, gebouwd met een slingerende lijn, die overal even dik is. Door de slingerende vorm wordt een stabiele muur verkregen zonder dat er steunberen gemetseld behoeven te worden. De bochten vormen beschutte plaatsen, waarin windgevoelige planten of struiken, bijvoorbeeld leiboompjes, gepoot kunnen worden. Indien de slangenmuur op het zuiden is geplaatst is het mogelijk in een microklimaat (sub)tropische struiken te planten zoals vijgen. Uiteraard is hij dan ook zeer geschikt voor druiven.